کاتالوگ ستاره‌ای ، نوشتاری مربوط به ستاره‌شناسی است که فهرستی از ستارگان را در خود جای داده است.

در ستاره‌شناسی، به بسیاری از ستارگان، فقط با یاد کردن شمارهٔ کاتالوگ به آن ستاره اشاره می‌شود.

در دوران باستان فهرست‌های زیادی از ستارگان به دلایل و هدف‌های مختلف ایجاد شده‌اند.

بابلیان، یونانیان، چینیان، ایرانیان و عرب‌ها پیشگامان آن بودند.

( تمام کاتالوگ‌های ستاره ای مدرن از سایت ناسا قابل دانلود هستند )

از کاتالوگ‌های ستاره ای قدیمی، می‌توان به کاتالوگ ابرخس اشاره کرد.

او اولین کسی بود که ستارگان را بر اساس میزان نورشان دسته‌بندی کرد و پایه‌گذار سیستم گروه بندی ستارگان بر حسب مقدار ظاهری آن‌ها شد.

کاتالوگ‌های باستانی

هند باستان

سوریاسیدانتا یک کتاب اخترشناسی هندی به زبان سانسکریت است که در سال ۱۸۶۱ به انگلیسی ترجمه شد.

درون این کتاب نام بیست و هشت ستاره معروف آن زمان که هنوز هم در هند برای طالع بینی از آن‌ها استفاده می‌شود لیست شده‌ است.

این بیست و هشت ستاره در بیست عدد از معروف‌ترین صورت فلکی‌های امروزی قرار دارند.

مصر و بابل باستان

در مصر باستان تعدادی از صورت‌های فلکی شناخته شده بودند.

و مصریان باستان ستارگان پیرا قطبی را هم به خوبی می‌شناخته‌اند.

و به آن‌ها ستارگانی که غروب نمی کنند می‌گفتند.

اما با اینکه از آنان کاتالوگ ستاره‌ای شناخته شده‌ای در دست نیست.

نمودارهای ستاره‌ای دقیق و گسترده‌ای از آسمان شب در آراستن تابوت مومیایی‌ها و سقف اتاق آرامگاه‌ها ایجاد کرده‌اند.

سومریان باستان نخستین کسانی بودند که اولین کاتالوگ‌های ستاره‌ای را، در کتیبه‌های سفالین ثبت کردند و به نوعی چاپ کاتالوگ انجام داده اند.

اولین کاتالوگ‌های پیدا شدهٔ ستارگان را بابلیان باستان میان‌ رودان یعنی ؛

نزدیک به پایان دو هزارهٔ دوم پیش از میلاد، در دوران کاسیان ( ۱۵۳۱ تا ۱۱۵۵ پیش از میلاد )، تدوین کرده‌اند.

این کاتالوگ‌ ستاره ای ، بیشتر به نام امپراتوری آشوری « هرکدام سه ستاره » شناخته شده‌اند.

این کاتالوگ‌ ستاره‌ای، که بر کتیبه‌های رسی نوشته شده‌اند لیست ۳۶ ستاره را نشان می‌دهند :

دوازده ستاره برای آنو و با ذکر استوای سماوی، دوازده ستاره برای انکی در جنوب آن، و دوازده ستاره برای انلیل در شمال است.